بیشترین وام‌ها معمولاً به گروه‌ها و بخش‌های خاصی از جامعه و اقتصاد اختصاص پیدا می‌کنند. این افراد یا سازمان‌ها معمولاً بر اساس اهداف اقتصادی، سطح ریسک و سیاست‌های بانکی شناسایی می‌شوند.
برخی از گروه‌هایی که بیشترین وام‌ها را دریافت می‌کنند عبارت‌اند از:
1. شرکت‌های بزرگ و کسب‌وکارها:
- شرکت‌های بزرگ برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی، توسعه فعالیت‌ها، و خرید تجهیزات و تکنولوژی جدید وام‌های کلان دریافت می‌کنند.
- استارتاپ‌ها و شرکت‌های کوچک و متوسط (SMEs) نیز برای گسترش کسب‌وکار، اگرچه معمولاً وام‌های کمتری دریافت می‌کنند، اما در مجموع حجم بالایی از وام‌ها به این بخش اختصاص می‌یابد.
2. بخش کشاورزی و صنایع مرتبط:
- کشاورزان و شرکت‌های مرتبط با تولید مواد غذایی اغلب از وام‌های کم‌بهره یا یارانه‌ای استفاده می‌کنند. دولت‌ها معمولاً این وام‌ها را برای حمایت از تولید داخلی ارائه می‌دهند.
3. بخش مسکن و ساخت‌وساز:
- افراد و شرکت‌هایی که در ساخت‌وساز مسکن و املاک فعالیت می‌کنند، یکی از بزرگ‌ترین دریافت‌کنندگان وام‌های بانکی هستند.
- وام‌های مسکن برای خرید یا ساخت خانه نیز بخش قابل توجهی از وام‌ها را شامل می‌شود.
4. دولت‌ها و نهادهای عمومی:
- دولت‌ها و سازمان‌های دولتی برای تأمین مالی پروژه‌های زیربنایی، توسعه اقتصادی و خدمات عمومی از وام‌های داخلی و خارجی استفاده می‌کنند.
5. افراد پرنفوذ و سرمایه‌گذاران بزرگ:
- در برخی کشورها، افرادی با نفوذ اقتصادی یا ارتباطات سیاسی وام‌های کلان دریافت می‌کنند که ممکن است به دلیل کمبود نظارت مناسب به بازگشت سرمایه منجر نشود.
6. مصرف‌کنندگان عمومی:
- وام‌های خرد مانند وام‌های خرید خودرو، تحصیل، ازدواج یا مسافرت در سطح جامعه بسیار رایج است، اما از نظر مبلغ، معمولاً کوچک‌تر هستند.
عوامل مؤثر در دریافت وام کلان:
- اعتبار و رتبه مالی: شرکت‌ها و افرادی با رتبه اعتباری بالا معمولاً وام‌های بیشتری دریافت می‌کنند.
- ضمانت‌ها و وثیقه‌ها: افرادی که وثیقه قوی دارند، به راحتی می‌توانند وام‌های بزرگ‌تری بگیرند.
- اولویت‌های دولتی و سیاست‌گذاری‌های بانک‌ها: نوع وام‌ها و بخش‌های هدف به سیاست‌های اقتصادی هر کشور وابسته است.
در ایران نیز بیشترین وام‌ها معمولاً به بخش‌های نفت و گاز، پتروشیمی، ساخت‌وساز، و برخی صنایع بزرگ اختصاص دارد.
0 دیدگاه